Inhoud Show

Trombose is de vorming van een bloedstolsel in een bloedvat. Bloed bevindt zich normaalgesproken in vloeibare staat in het bloedvat, maar bij trombose wordt het vat geblokkeerd door een bloedstolsel. Diepveneuze trombose verwijst naar de verstopping van een diep gelegen ader. Trombose kan zowel in slagaders als aders voorkomen. Oppervlakkige aders zijn overal in het lichaam aanwezig en bevinden zich onder de huid. Trombose in deze aders komt vaak voor en kan meestal worden behandeld met eenvoudige medische behandelingen. Diepe aderen bevinden zich dieper in de spierweefsels van het lichaam. De diepe aderen nemen een groot deel van de bloedstroom van het lichaam terug naar het hart. Daarom is diepveneuze trombose (DVT) een ziekte waarvoor uiterste voorzichtigheid geboden is. De prevalentie van diepveneuze trombose (DVT) in ons land is jaarlijks meer dan 1000 per 1. Dit betekent dat ongeveer 5-7% van de bevolking tijdens een bepaalde periode van hun leven vooral in hun benen een bloedstolsel in de ader (diepveneuze trombose/DVT) ontwikkelt.

De oorzaken van diepveneuze trombose (DVT – Blokkade van de aderen) zijn nog steeds geldig zoals beschreven door de Duitse patholoog Rudolf Virchow aan het begin van de jaren 1900. Deze oorzaken worden ook wel de triade genoemd. Het zijn schade aan de binnenwand van de aders, genetische aanleg voor stolling (trombofilie) en stase, wat een langzame bloedstroom betekent. Als we deze drie concepten verder toelichten:

Schade aan de aderwand: De binnenbekleding van het bloedvat, het endotheel genaamd, is zeer glad en voorkomt stolling. Als het endotheel beschadigd raakt, kan het de stollingsmechanismen in de ader activeren.

Oorzaken van endotheeldisfunctie veroorzaakt door diep veneuze trombose

  • Infecties
  • Intraveneuze medicatiebehandelingen, soms langdurig gebruik van antibiotica, chemotherapeutische middelen die worden gebruikt bij kankerbehandelingen zijn oorzaken van diepe veneuze trombose.
  • Direct letsel veroorzaakt door injecties in de ader
  • Langdurig nemen van serum via de ader
  • Intraveneus drugsgebruik
  • Plaatsing van een katheter in de ader of direct letsel aan de vaatwand veroorzaken schade en leggen de basis voor veneuze trombose.

Stase: Het ophopen van bloed in de aders van het been, vertraging of stoppen van de bloedstroom speelt een belangrijke rol bij de ontwikkeling van diepe veneuze trombose. Enkele oorzaken van stase die leiden tot diepe veneuze trombose zijn:

  • Operaties in het buik- en bekkengebied
  • Trauma aan het been en immobilisatie, ernstige botbreuken die eindigen in immobilisatie zijn een ernstig risico voor diepe veneuze trombose
  • Orthopedische operaties, het gipsen van het been
  • Heupfractuur
  • Vertraagde bloedstroom als gevolg van inactiviteit (vooral lange reizen van meer dan 10-12 uur zijn risicofactoren voor DVT)
  • Massa’s die druk uitoefenen op de bloedvaten en veelvoorkomende ontwikkeling van diep veneuze spataderen leggen de basis voor diepe veneuze trombose.

Trombofilie (neiging tot stolling): Erfelijke predispositie voor stolling speelt een belangrijke rol bij diepe veneuze trombose. Erfelijke factoren zoals factor V Leiden-mutatie (meest voorkomende erfelijke oorzaak van stolling), aanwezigheid van antifosfolipide-antilichamen, antitrombine 3-, proteïne C- en proteïne S-deficiëntie maken vatbaar voor veneuze stolling. Diepe veneuze trombose komt vaker voor bij ouderen. Jonge patiënten, onverklaarde trombose en het hebben van familieleden met DVT (diepe veneuze trombose) duiden op erfelijkheid. Andere aandoeningen die trombofilie veroorzaken, zijn onder andere kanker, chronische infecties, zwangerschap, hormoonvervangingstherapie, anticonceptiepillen, mannelijk geslacht, langdurige dehydratie, roken en obesitas.

Wat zijn de symptomen van diepe veneuze trombose?

Diepe veneuze trombose (DVT) kan voorkomen in elk deel van het lichaam, zoals de benen, armen, interne organen, buik, longen en hersenen. Meer dan 90% van de DVT’s treedt op in de benen. Daarom, wanneer er geen specifieke locatie wordt genoemd, wordt meestal aan het been gedacht wanneer er wordt gesproken over DVT. Symptomen van diepe veneuze trombose beginnen meestal in het kuitgebied en breiden zich in de loop van uren tot dagen uit naar hogere gebieden.

De symptomen van diepe veneuze trombose zijn:

  • Snelle progressie van ernstige spanning, pijn en zwelling in het kuitgebied
  • Veranderingen in de huidskleur, zoals warmte, verdonkering en roodheid van het been
  • Zelden kan er een complicatie optreden zonder de symptomen van diepe veneuze trombose, waarbij een grote trombus losraakt en naar de longen gaat, wat resulteert in pulmonaire embolie. Dit is een levensbedreigende situatie (Symptomen van longembolie omvatten scherpe pijn op de borst, ademhalingsmoeilijkheden, bloedspuwing en hoesten).

Hoe wordt de diagnose van DVT gesteld?

De diagnose van diepe veneuze trombose begint met het luisteren naar de klachten van de patiënt en een lichamelijk onderzoek. DVT kan eenvoudig worden gediagnosticeerd met behulp van beeldvormende technieken. Met kleurendoppler-echografie kan niet alleen de diagnose van diepe veneuze trombose snel worden gesteld, maar ook de locatie en het vaatpatroon in het been kunnen worden bepaald, wat inzicht geeft in de oorzaak van de DVT. Echografie is momenteel de gouden standaard vanwege het ontbreken van straling, lage kosten, praktisch gebruik en real-time beeldvorming. In de meeste gevallen volstaat echografie voor de diagnose van DVT. In sommige gevallen kan het echter ontoereikend zijn bij zwaarlijvige patiënten of bij het opsporen van intra-abdominale veneuze occlusie. In dergelijke gevallen kunnen andere diagnostische methoden zoals magnetische resonantie beeldvorming (MRI), computertomografie (CT) en venografie worden gebruikt. CT-angiografie is een waardevolle onderzoeksmethode voor de diagnose van pulmonale embolie als gevolg van DVT.

DVT (Diepe veneuze trombose) complicaties Wat zijn ze?

DVT heeft twee belangrijke complicaties: longembolie en posttrombotisch syndroom.

Longembolie treedt op tijdens de acute fase van DVT (de eerste 2 weken) wanneer een stolsel nog zacht is en losraakt, waardoor het de bloedvaten van de longen blokkeert. Als er geen opening in het hart is, zal het stolsel vanuit de aders naar het hart reizen en direct naar de longen gaan zonder toegang te hebben tot het slagadersysteem. Als er echter een opening of defect in het hart is, kan een groot stolsel naar een belangrijkere orgaan, zoals de hersenen, reizen. Longembolie manifesteert zich met acute ademhalingsproblemen, plotselinge scherpe pijn en bloederig hoesten. Bij milde gevallen herstellen de longfunctie en symptomen zich enigszins. Bij matige gevallen kan ademhalingsproblemen permanent worden. Bij ernstige gevallen kan longembolie fataal zijn en als de patiënt overleeft, kan blijvende ernstige ademhalingsproblemen optreden. Het risico op longembolie bij diepe veneuze trombose is bijna 50%, maar ernstige gevallen komen voor bij 5-10% van de patiënten.

Posttrombotisch syndroom ontwikkelt zich bij patiënten die DVT hebben gehad en geen adequate behandeling krijgen binnen 2 jaar na de diagnose. Na vorming van een DVT zal het grootste deel van het stolsel in het bloedvat niet oplossen en ver harden tot littekenweefsel. Dit leidt tot onregelmatigheden, vernauwing en aanhoudende blokkades in het bloedvat. Naarmate de bloedvaten versmald of geblokkeerd raken, zullen er zijtakken, zogenaamde collaterale vaten, ontwikkelen om het bloed naar het hart te leiden. Collaterale vaten kunnen echter nooit normale bloedvaten zijn en bieden geen adequaat drainage, wat kan leiden tot stase van bloed in de benen, verhoogde druk in de bloedvaten en slechte bloedtoevoer naar het weefsel.

Diep veneuze trombose (DVT) gerelateerd aan het Posttrombotisch Syndroom

  • Permanente zwelling in het been
  • Veelvoorkomende spataderen
  • Pijn en ongemak in vooral de enkel- en kuitstreek van het been
  • Verdikking van de huid
  • Permanente hyperpigmentatie (in de enkel- en kuitstreek)
  • Gekenmerkt door slecht genezende of niet-genezende diepe ulcera-wonden.

In deze fase van diep veneuze trombose (DVT) wordt de behandeling zowel voor de patiënt als de arts een moeilijke fase. Bij patiënten met het posttrombotische syndroom kan het been binnen 5-10 jaar ernstig gehandicapt raken en kan er blijvende invaliditeit ontstaan. Bij posttrombotisch syndroom door diep veneuze trombose is de structuur van de bloedvaten volledig onregelmatig en beschadigd, waardoor er veel veneuze varicositeiten in de omgeving ontstaan die herhaalde bloedvatblokkades veroorzaken. De afgelopen jaren zijn er gesloten systeem-operaties ontwikkeld die de klachten van deze patiënten aanzienlijk kunnen verbeteren door middel van angiografische procedures.

Wat zijn de maatregelen om de ontwikkeling van DVT te voorkomen?

Met name mensen die een risico lopen op DVT moeten tijdens lange reizen indien mogelijk elke uur kort wandelen in de gangpaden van het voertuig of anders beenspieroefeningen doen. Deze beenspieroefeningen omvatten specifieke oefeningen zoals het op de tenen staan, op de hielen staan, de voet naar links en rechts draaien en cirkelvormige bewegingen maken met de voet, waardoor bepaalde spieren in het onderbeen worden getraind.

Regelmatig 30 tot 45 minuten stevig wandelen in het dagelijks leven is belangrijk om DVT te voorkomen.

Na buikoperaties kunnen compressiekousen worden gebruikt en vroege mobilisatie na de operatie is belangrijk. Bij heup- en beenoperaties kan het gebruik van nieuwe generatie orale anticoagulantia (bloedverdunners) de ontwikkeling van diepe veneuze trombose aanzienlijk verminderen.

Nadat men eenmaal DVT (diepe veneuze trombose) heeft ontwikkeld, is er een hoog risico op herhaalde vorming van nieuwe trombussen. Daarom moeten orale anticoagulantia (bloedverdunners) worden ingenomen om de vorming van nieuwe trombussen te voorkomen. Het risico op herhaling van diepe veneuze trombose is zeer hoog in de eerste maand na de ontwikkeling van DVT. Na de ontwikkeling van DVT kan het nodig zijn om minimaal 3-6 maanden, en soms zelfs veel langer, bloedverdunners te gebruiken om herhaling te voorkomen.

Behandeling van diepe veneuze trombose (DVT)?

Acute fase (de eerste 2 weken van de ziekte) van DVT (diepe veneuze trombose) heeft zowel medische als interventionele behandelingen beschikbaar.

Tot 2008 werd de klassieke medische behandeling gebruikt bij DVT, waarbij eerst laagmoleculair gewicht heparine als anticoagulans werd gebruikt en later alleen Coumadin werd voorgeschreven. Coumadin is echter een zeer onstabiele orale anticoagulant (via de mond). Het interacteert met voedsel en medicatie en vertoont aanzienlijke doseringsverschillen van persoon tot persoon, variërend van 1 tablet om de 3 dagen tot 3 tabletten per dag bij sommige mensen. Daarom vereist het regelmatige laboratoriummonitoring.

In de afgelopen 10 jaar hebben nieuwe orale anticoagulantia (NOAC’s) hun intrede gedaan in de behandeling van diepe veneuze trombose. Vanwege hun onafhankelijkheid van voedsel- en medicatie-interacties en hun consistentie in dosering van persoon tot persoon zijn ze uiterst veilig en hebben ze de plaats van Coumadin ingenomen (zoals Rivaroksaban, Apiksaban en Dabigatran). Als de diepe veneuze trombose (blokkade van de ader) wordt beperkt tot onder de knie, dan is nieuw oraal anticoagulerende behandeling een effectieve behandeloptie. Het is echter belangrijk om te weten dat geen enkel anticoagulans middel een gevormde bloedprop kan oplossen, het kan alleen voorkomen dat er nieuwe bloedstolsels ontstaan en de voortgang van DVT voorkomen. De gevormde bloedstolsels kunnen worden opgelost door bepaalde enzymen die door het afweermechanisme van het lichaam worden geproduceerd, maar dit is niet voldoende.

Als de bloedprop van DVT de grote aders in de lies- en buikholte heeft bereikt, dan is de aangewezen behandeling farmacomechanische trombo-embolisme via angiografische gesloten operaties.

Farmacomechanische trombolectomie bij de behandeling van diepe veneuze trombose

Als we de nieuwe behandelingsmethode voor diepe veneuze trombose (aderstolsel) die zich in de buik heeft ontwikkeld kort samenvatten;

  • Vena Cava-filter; In de beginperiode, die we de acute periode noemen, heeft het stolsel de consistentie van zachte gelei en kan het op elk moment afbreken en zich naar de longvaten verspreiden (longembolie). Om deze reden wordt, voordat een katheter in het been wordt ingebracht met DVT, een filter in de onderste vena cava (hoofdader van de buik) geplaatst vanuit de liesstreek van het gezonde been. Dit filter voorkomt dat stolsels die van het been kunnen afbreken, naar de longen gaan. Vervolgens wordt de patiënt met het gezicht naar beneden gelegd en wordt de ader in de ader van het been ingebracht met DVT vanaf de kuit onder de knie. Na deze fase respectievelijk;
  • Mechanische trombolysekatheter; Mechanische trombolysekatheters die worden gebruikt bij de behandeling van diepe veneuze trombose behoren tot de gemotoriseerde apparatuur. Het stolsel wordt voortbewogen naar de intra-abdominale aderen waar het zich heeft gevormd en door een blenderachtige beweging in de ader in dit gebied te maken, wordt het zachte stolsel in de ader volledig in kleine stukjes gebroken. Omdat kleine, zachte stolsels die van de vaatwand zijn afgebroken, van het filter stuiteren en naar de longen gaan, worden snelle stolseloplossende medicijnen (alteplase), die we trombolytica noemen, gebruikt om dit te voorkomen.
  • Zuigkatheter; Het is een gemotoriseerde, brede aspiratiekatheter met meerdere gaten, geplaatst in de ader die wordt gebruikt bij de behandeling van acute diepe veneuze trombose. Het stolsel, dat eerder is afgebroken met een mechanische trombolysekatheter, wordt door aspiratie uit het lichaam verwijderd.
  • Ballonangioplastie; Aderocclusies gaan gepaard met oedeem en ontsteking. Om deze reden begint zelfs een milde ontsteking vanaf de eerste dagen onregelmatigheden en vernauwing in de vaatwand te veroorzaken. Om deze onregelmatigheid en vernauwing van het vasculaire lumen te corrigeren, worden ballonnen met de juiste breedte in het vat opgeblazen en worden de smalle gebieden genormaliseerd.
  • Stents; Stents worden geplaatst in grote intra-abdominale aderen waar ondanks ballonangioplastiek geen adequate doorgankelijkheid kan worden bereikt (meestal bij DVT’s in een vergevorderd stadium, die we chronisch noemen).
  • Farmacologische trombolysekatheter; Dit katheterlichaam, dat wordt gebruikt bij acute diepe veneuze trombose, heeft veel gaten in het lichaam. Nadat de hierboven beschreven angiografische operatie met gesloten systeem is voltooid, wordt een stolseloplosser (alteplase) gedurende 12-24 uur gestuurd om het resterende stolsel op te lossen.

De patiënt, die is behandeld voor acute diepe veneuze trombose, blijft een dag in het ziekenhuis en wordt ontslagen met geplande controlebezoeken voor de volgende dag, behandeling met antistollingsmiddelen om stolselvorming te voorkomen en het dragen van middelhoge compressiekousen. minimaal 3 maanden.

De termen diepe veneuze trombose of DVT of aderocclusie of aderstolsel worden door elkaar gebruikt.

Diepe veneuze trombose is een uiterst ernstige ziekte die wordt veroorzaakt door zowel de vroege complicatie van een longembolie, die fataal kan zijn, als de late ontwikkeling van het posttrombotisch syndroom. Omdat de behandeling van diepe veneuze trombose zowel medische als angiografische interventies vereist, moet deze worden uitgevoerd in klinieken die gespecialiseerd zijn op dit gebied en over adequate apparatuur beschikken.